Het burn-out aantal stijgt. Niet alleen in aantallen maar ook in duur. En als je het mij vraagt is dat niet nodig. Het burn-out raken is een opstapeling van overmatige overbelasting en overprikkeling. Zo’n situatie is niet altijd te voorkomen maar hoe je er zelf op reageert en wat je doet, daar heb je invloed op. En daarmee kan je een burn-out echt voorkomen.
De schaamte is nog te groot
We zeggen altijd wel dat het goed gaat maar is dat ook zo?
Ondanks dat er veel aandacht voor burn-out is heerst er nog steeds grote schaamte.
Schaamte om aan te geven als het niet meer gaat. Dat je oververmoeid bent, dat je teveel op je bordje hebt liggen, en dat je het niet meer kan. Je vind vooral jezelf zwak en als je even pech heb en in de verkeerde omgeving zit vind je omgeving die mentale vermoeidheid ook zwak. En doordat je je schaamt zeg je niks en ga je maar door en door en door.
Daarnaast praat ook je ego op je in en houdt je dingen voor als:
- Dit is iets simpels en kleins dit moet ik prima kunnen.
- Ik faal, waarom kan ik het niet?
- Stel je niet aan, het is niks.
- Anderen doen en kunnen het toch ook?
Maar kan de ander het wel aan of worstelt die net als jij? En als ze dat wel kunnen vergeet dan niet dat ieder mens een ander energielevel heeft.
Het overkwam mij ook
Vaak heb je zelf niet door dat het niet goed met je gaat. Je omgeving heeft dit vaak eerder door maar doet vaak niet iets. In het verleden heb ik mij ook heel erg overbelast gevoeld.
Mijn werk was al heel druk toen we een groot project kregen. Het project was super gaaf en heel leerzaam om te doen maar het gewone werk ging ook gewoon door. Om alles voor elkaar te krijgen, en een goede werknemer te zijn, maakte ik lange dagen, en dat een aantal maanden. Ik was al moe dus kan je nagaan wat dat met mij gedaan heeft. Ik werd er geen leuker mens van en waar mijn omgeving ook zeker last van heeft gehad. Dat was natuurlijk niet leuk voor ze maar voor mij wel gevalletje sorrynotsorry want ik kon niet anders meer en het was onbewust ook een schreeuw om hulp die ik niet kreeg. Ik heb mij een tijd lang alleen en niet gehoord gevoeld. De druk die er lag om alles af te krijgen was enorm, net als mijn verantwoordelijkheidsgevoel.
Toen het project was afgerond, en ik weer lucht kreeg, merkte ik pas echt hoe het met mij ging en dat was niet best. Ik was compleet overwerkt en uitgeput. Als er niks zou veranderen wist ik dat ik richting een burn-out zou gaan, en dat wilde ik absoluut niet. Door dat besef durfde ik aan de bel te trekken, ik moest wel. Gelukkig had ik een fijne manager die toen gelijk actie ondernam waardoor burn-out is voorkomen. Alleen hadden we beide dit eerder kunnen zien en kunnen aanpakken.
Zet je trots opzij, dat is niet zwak maar juist super sterk!
Bij een fysieke blessure gaan we ook naar de huisarts of fysiotherapeut. Waarom zou je dan geen hulp vragen bij oververmoeidheid en kans op een burn-out? Dat is eigenlijk een soort mentale kneuzing.
Helaas is het inzien en vooral het toegeven ontzettend moeilijk maar geloof mij,als je het wel doet gaat het je veel meer opleveren. Je zal verlichting voelen en je energie zal terugkeren. Het doorgaan met wat je doet gaat je niet helpen. Je krijgt wat je altijd al had. En dat werkt niet. Durf jezelf aan te kijken en tegen jezelf te zeggen dat het niet meer gaat en dat je hulp nodig hebt. Dat is niet zwak dat is juist super sterk!
Laat mij je helpen
Merk je bij jezelf dat het niet goed gaat? Of spreekt iemand zijn zorgen uit? Trek aan de bel! Ik ben er voor je om samen met jou aan de slag te gaan. Om je de regie weer te laten terugpakken over je leven zodat je weer vol energie en plezier van het leven kan genieten.
Liefs,
Eveline
