Wat heerlijk dat we langzaam steeds weer meer mogen. En toch vind ik het ook best wel een beetje jammer.
Thuiswerken? Hoe dan?!
Toen we ruim een jaar geleden ‘even’ thuis moesten werken en afstand moesten nemen dacht ik in eerste instantie ‘Prima, zo voorbij’ maar toen alle verlengingen kwamen baalde ik in eerste instantie heel erg.
Het belangrijkste van mijn werk als HR Adviseur waren mijn collega’s en hun welzijn. Hoe ging ik dat op afstand doen. Ik haalde altijd veel informatie uit de wandelgangen of bij het koffieautomaat. En hoe moest ik de collega’s met verzuim laten re-integreren. Hoe moest ik connectie met ze maken en ze op de beste manier richting werk laten bewegen. Dat leek onmogelijk!
Afstand nemen van familie en vrienden
En dan afstand nemen van familie en vrienden. Hoe moest dat dan?!?
Ik kom uit een gezin waar we heel close zijn en elkaar altijd een kus en knuffel geven. We hadden net met elkaar een heftige periode achter de rug en we hadden elkaar juist nodig. Natuurlijk hebben we ons in het begin aan de regels gehouden maar we voelden ons daar helemaal niet goed bij.
Net als met mijn vrienden. Altijd een kus en een knuffel als we elkaar zagen en vele weekenden met elkaar doorbrachten. Gezellig met elkaar borrelen of dansen op een festival. Naar elkaar amper tot niet zien. Dat zou niet makkelijk gaan worden.
Maar niets was minder waar…
Wat genoot ik van de rust
Natuurlijk was het afgelopen jaar geen makkelijk jaar maar ik heb er stiekem best wel van genoten.
Al vrij snel merkte ik hoeveel prikkels ik dag in dag uit binnenkreeg. Wat voor een HSP-er extra intens is. De drukte op een HR afdeling, rennen van afspraak naar afspraak, lunchen in een drukke kantine. En dan ook veel afspraken privé. Ik merkte al snel hoeveel meer rust ik had door meer op mezelf te zijn.
Ik wist al wel van mezelf dat ik veel tijd alleen nodig heb, zeker sinds ik weet dat ik hoogsensitief ben. Ik heb ook altijd momenten in mijn agenda die leeg zijn en blijven. En als het niet anders kan zoek ik altijd naar een ander moment. Maar ik was niet bewust hoe ontzettend veel prikkels er sowieso al dagelijks waren en hoe moe ik daarvan werd. De rust was een verademing.
En begrijp me niet verkeerd want natuurlijk miste ik mijn collega’s en de reuring op werk. Net als de gezellige momenten met vrienden en familie. Maar wauw wat had ik meer rust in en aan mijn hoofd.
We mogen weer!
Nu we weer meer mogen ben ik natuurlijk net zo blij als iedereen maar ik vind het wel spannend hoe ik de juiste balans ga vinden. Toch genieten van alle fijne en gezellige momenten van het leven maar wel met minder prikkels. Dat is voor de meeste mensen wennen maar voor iemand met HSP extra. De juiste balans vinden is key. Het zal even zoeken zijn maar dit is hoe ik het ga doen:
- Nog beter mijn agenda beheren en meer momenten voor mij alleen plannen
- Meer de natuur in om sneller en beter op de laden
- Uiteraard mijn yoga te blijven doen
- En nee zeggen als het teveel is, en dat zonder schuldgevoel te doen
Dit gaat niet makkelijk worden, dat besef ik heel goed. Want ik merk nu al dat ik al weer snel mee ga in de gezelligheid en de routine die er altijd is geweest. Ergens wil ook niks missen maar poeh wat ben ik moet van 1 feestje. Maar ik zie dit als goede les. Nu even genieten van alles wat ik gemist heb met als balans inzetten waar ik het afgelopen jaar zo van genoten heb.
Hoe ga jij meer rust vinden in meer mogen doen?
Liefs,
Eveline
